ชายสองคนทิ้งซิโมนไว้ที่วงล้อรูเล็ตขณะที่คู่รักสูงอายุเดินเข้ามาที่โต๊ะ ชายคนนั้นนั่งลงขณะที่ผู้หญิงนั่งพิงไหล่ของเขา แขนของเธอพาดอยู่บนไหล่ของเขา ดิมิทาร์ยิ้มให้กับเจ้ามือ และเธอยิ้มตอบด้วยความอบอุ่นและต้อนรับอย่างจริงใจ
เมื่อพวกเขามาถึงบาร์ โบนส์สั่งเครื่องดื่มให้ตัวเองและดิมิทาร์ ชายสองคนชนแก้วเพื่ออวยพรโชคดีและสุขภาพดี และวางเครื่องดื่มลงบนที่รองแก้วกระดาษ
‘ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าเลขของคุณจะออกมาเร็วขนาดนั้น’ ดิมิทาร์กล่าว
‘คุณเห็นการหมุนครั้งที่ 36!’ โบนส์หัวเราะ ‘อย่าพูดถึง 35 ครั้งแรกเลย’
‘แล้วคุณจะบอกฉันไหมว่าคุณทำอะไรกับเงินนั้น?’
‘แน่นอน ฉันตั้งงบประมาณเมื่อฉันไปเที่ยว ฉันจินตนาการว่าฉันเสียมันทั้งหมดในรูเล็ต แครปส์ หรือโป๊กเกอร์’
‘คุณหมายความว่าอย่างไร จินตนาการ?’
‘ฉันบอกตัวเองว่ามันหายไปหมดแล้ว ทุกการเดิมพัน’
‘แต่เมื่อคุณชนะล่ะ?’
‘ฉันบริจาคทั้งหมดให้กับการกุศล’
‘ทั้งหมดเลยเหรอ?’
‘ทุกเซ็นต์’ โบนส์กล่าว เสียงหัวเราะของเขาหายไป กลายเป็นเส้นตรงที่จริงจัง ‘ฉันบอกตัวเองว่าฉันโชคร้ายที่สุด มันจบลงในหลุมเกมหรือกระเป๋าของเจ้ามือ ฉันให้มันใส่ในบัญชีของฉันที่นี่บนเรือ แล้วปล่อยออกมาเมื่อสิ้นสุดการเดินทางในรูปแบบของดราฟต์ของธนาคาร’
‘แล้วมันไปไหน?’
‘ไปยังการกุศลที่ฉันอาศัยอยู่ในควีนส์ พวกเขาช่วยเด็กที่พ่อแม่ติดยา มันช่วยเปลี่ยนชีวิตของเด็กเหล่านั้น’
‘นั่นเป็นกล่องการกุศลที่คุณมีอยู่ คุณไม่รังเกียจที่จะบอกฉันว่าคุณหาเงินมาได้อย่างไร?’
‘ไม่เลย ฉันอยู่ในช่วงเริ่มต้นของเทคโนโลยีในปี 1990 ซึ่งทำให้การสื่อสารดิจิทัลรวดเร็วและรวดเร็ว ฉันอยากจะบอกว่ามันเป็นการประดิษฐ์ของอัจฉริยะ แต่จริงๆ แล้วมันเป็นกรณีของไอเดียที่ถูกต้องในเวลาที่ถูกต้อง ฉันโชคดี’
‘ว้าว งั้นก็เป็นเทคโนโลยีล้ำสมัย?’
‘ตอนนั้นใช่ ตอนนี้มันล้าสมัยแล้ว ถูกแทนที่เหมือนเทคโนโลยีเสมอ เหมือนกับพวกเราทุกคน มันทำให้ฉันได้เงินมากมาย ฉันชอบเล่นเมื่อฉันมีเวลาว่าง ฉันเดินทางมากในตอนนี้และฉันแก่พอที่จะรู้ว่าฉันไม่อยากทำงานอีกต่อไป นอกจากนี้ ฉันอยากทำความดีในขณะที่ฉันยังมีเวลา ถ้าฉันแพ้ ฉันก็รับได้ ถ้าฉันชนะ ฉันก็มีความสุขที่ได้บริจาค’
‘การกุศลต้องรักคุณแน่ๆ’
‘ฉันบริจาคโดยไม่เปิดเผยตัวตน’ โบนส์ยิ้ม ‘มันไม่เกี่ยวกับฉัน มันเกี่ยวกับเด็กๆ ที่พวกเขาดูแล’
‘คุณมีลูกของตัวเองไหม?’
‘ฉันไม่เคยมีลูก พ่อแม่ของฉัน – ฉันเป็นลูกคนเดียว – ก็ไม่คิดว่าพวกเขาจะมีได้เช่นกัน พวกเขาเป็นคนที่มีตำแหน่งสูง พวกเขาใช้ยาปาร์ตี้ ทำงานจนหมดแรง แล้วแม่ของฉันก็มีฉันในฤดูร้อนปี 1977 ภายในสามเดือนหลังจากมีฉัน เธอกลับไปที่ชั้นการค้า’
โบนส์มองไปที่เจ้ามือสาวที่กำลังจดบันทึกในแผ่นกระดาษและทำเครื่องหมายในช่องขณะที่เธอมอบให้กับพนักงานอีกคนหนึ่ง
‘พวกเขาเสียชีวิตเมื่อกว่า 20 ปีที่แล้ว แม้ว่ามันจะดูเหมือนเมื่อวาน พวกเขาใช้โคเคนหนักมาก พวกเขาทำงานทั้งวันทั้งคืนบางครั้ง ฉันรู้จักพี่เลี้ยงเด็กด้วยชื่อแรกและชื่อที่สองของพวกเขา เมื่อฉันเป็นวัยรุ่น พวกเขาใกล้จะหกสิบแล้ว พวกเขารักชีวิตที่หรูหรา’
‘พวกเขาเสียชีวิตจากการใช้ยาหรือเปล่า?’
‘ถ้าคุณพิจารณาผลกระทบระยะยาว ใช่ พวกเขาทำงานในตลาดการเงิน อย่างน่าขัน พวกเขาหยุดงานจากชั้นการค้าเพื่อการประชุมใหญ่ในตอนเช้า มองออกไปที่นิวยอร์ก ที่ร้านอาหารหรู’
‘ฟังดูไม่อันตราย’
‘มันเรียกว่า Windows on the World มันอยู่บนชั้น 106 ของตึกเวิลด์เทรดเซ็นเตอร์ และพวกเขากำลังทานอาหารเช้าเมื่อเครื่องบินลำแรกชนหอคอยเหนือ ประมาณเวลาที่พวกเขาจะจ่ายเงิน’
โบนส์จ่ายเงินให้บาร์เทนเดอร์สำหรับเครื่องดื่มอีกแก้วสำหรับพวกเขาทั้งคู่ ดิมิทาร์รับมันด้วยการพยักหน้า โบนส์ดื่มหมดในอึกเดียว
‘มีเด็กๆ ที่ไม่เคยมีพ่อแม่ แต่พวกเขายังมีโอกาส – และมีโอกาสที่ดีกว่าด้วยความช่วยเหลือของฉัน คุณคิดว่าคุณจะมีลูกสักวันไหม?’
ดิมิทาร์คิดถึงเอเลน่าและเธออาจจะอยู่ที่ไหนตอนนี้ เธอจะอยากมีลูกไหม? เธอจะมีโอกาสไหม?
‘ฉันไม่แน่ใจ’
ความเงียบขู่จะขัดจังหวะชายสองคนเป็นครั้งแรก ดังนั้นดิมิทาร์จึงตัดมันออกจากราก
‘คุณจะเล่นในทัวร์นาเมนต์โป๊กเกอร์บนเรือไหม?’
‘แน่นอน! แล้วคุณล่ะ?’
‘ฉันต้องเล่น’ ดิมิทาร์กล่าว ‘ฉันหมายถึง… มันคุ้มค่ามาก ฉันพลาดไม่ได้’
ชายสองคนคุยกันต่อ โบนส์เล่นเกมนี้มานานกว่า 20 ปี ในขณะที่ทำเงินได้มากมายในธุรกิจ ตอนนี้ เงินของเขาถูกใช้เป็นกองทุนเพื่อการบริจาคการกุศลหรือผูกติดกับสตาร์ทอัพเพื่อหาเงินเพิ่ม มันเป็นการกุศลที่กระตุ้นเขา ดิมิทาร์ฟังเป็นส่วนใหญ่ขณะที่โบนส์อธิบายเงินที่เขาให้กับบ้านและสิ่งที่มันหมายถึงเขาทุกครั้งที่เขาชนะ
โบนส์ดื่มแก้วที่สามเสร็จและสัญญาว่าจะเจอดิมิทาร์ที่โต๊ะทัวร์นาเมนต์ ขณะที่ซิโมนเข้าร่วมกับพวกเขาที่บาร์
‘มีใครชื่อดิมิทาร์ไหม?’
‘นั่นฉันเอง’
‘มีผู้หญิงชื่อโซเฟียโทรมา’ ซิโมนกล่าว ‘เธอบอกว่ามันด่วน’
ดิมิทาร์บอกลาโบนส์ขณะที่เขารู้สึกว่าคอของเขาแห้งเหมือนทราย
เกี่ยวกับผู้เขียน: พอล ซีตัน ได้เขียนเกี่ยวกับโป๊กเกอร์มานานกว่า 10 ปี สัมภาษณ์ผู้เล่นที่ดีที่สุดที่เคยเล่นเกมนี้ เช่น แดเนียล เนเกรนู, จอห์นนี่ ชาน และฟิล เฮลมัธ ตลอดหลายปีที่ผ่านมา พอลได้รายงานสดจากทัวร์นาเมนต์ เช่น เวิลด์ซีรีส์ออฟโป๊กเกอร์ในลาสเวกัสและยูโรเปียนโป๊กเกอร์ทัวร์ เขายังเขียนให้กับแบรนด์โป๊กเกอร์อื่นๆ ที่เขาเป็นหัวหน้าฝ่ายสื่อ รวมถึงนิตยสาร BLUFF ที่เขาเป็นบรรณาธิการ
นี่คืองานเขียนที่เป็นเรื่องสมมติ ความคล้ายคลึงใดๆ กับบุคคลจริงที่มีชีวิตหรือเสียชีวิต หรือเหตุการณ์จริง เป็นเพียงเรื่องบังเอิญ